Ontspannen op weg: Relaxed Sailing voor jachttransport op eigen kiel.

Ontspannen op weg: Relaxed Sailing voor jachttransport op eigen kiel.

Om 6:15 los gegooid en met wat regen vertrokken naar de sluis. Ruim een half uur moeten wachten om mee te mogen schutten met 2 zeescheepjes.

Leuke buren in de sluis, ze hebben 6 weken vakantie gehad en onderweg naar huis.
En inmiddels zijn we al een tijdje op het Noord-Oostzee kanaal.
Gelukkig is het droog, de zelfgebakken broodjes smaakten prima, en wanneer rauwe bonen zoet smaken is oploskoffie een delicatesse... — bijNoord-Oostzeekanaal.

Om 1 of andere reden denk ik aan het woord ‘consumptiemaatschappij’

JP alias Skip alias Kappie was vanochtend vroeg uit de veren.
De supermarkt waarover ik eerder wat meldde beschikt over een serieuze bakkerij. En bij een bourgondisch bootleven hoort een bammetje.
Skip, als culinair fijnproever, ging er speciaal bijtijds op uit om wat deegwaar aan te schaffen om de inwendige mensjes te verblijden.
Dwz. het ontbijt, een tussendoortje, en dan nog een paar, en dan een lunch en dan nog meer, eindigde laat in de middag met een uit de kluiten gewassen croissant met een kilootje brie.
En dat terwijl het ontbijt, misschien waren het ook de tussendoortjes (ik ben ff de tel kwijt) bestond uit brood met gesmolten kaas en stukjes spek. En natuurlijk ook uit warm brood met oa tomaat en tonijn, terwijl in de middag het brood was voorzien van een warme Deutsche Wurst.

Erg prettig allemaal, op en top bourgondisch maar ook in combinatie met bier en motorolie cq hoestsiroop wel erg veel. Te veel om ‘s avonds nog iets van een diner te kunnen verorberen.
Het zal je maar overkomen tijdens een vakantietripje.

Inmiddels zijn we onder prachtige weersomstandigheden gearriveerd op Norderney, niet in de laatste plaats omdat we onszelf nachtrust gunnen en het weer zich totaal anders ontwikkelde dan verwacht.
De boordbrommert heeft z’n best gedaan, de wind was te zwak om zeilend voldoende voortgang te boeken.
Een Duits waddeneiland heb ik gedurende mijn zeilcarriere van inmiddels meer dan 40 jaar nooit eerder aangedaan. Best grappig om op een soort van Texel te zijn waar alles wat groter is.

Kortom, het was weer een dagje Genieten .

Het laatste deel van de lange etappe speelt zich af van ongeveer Terschelling naar Kornwerd.
We voelen ons fit en omdat we de boot op tijd af willen leveren aan de eigenaar, besluiten we door te stomen en via het Zuider Stortemelk, altijd goed voor wat knobbelig water, tussen Vlieland en Terschelling het wad op te gaan.
Na verloop van tijd dringt zich toch wat vermoeidheid op en ontstaat er een soort van vluchtig idee om Harlingen aan te doen en daar een paar uur te slapen.
Op het moment dat we in de buurt van Harlingen zijn, besluiten we toch door te zetten en via de Boontjes naar Kornwerd te gaan. De stroom helpt ons, en hadden we in Harlingen gaan tukken dan was er nog een lange dag achteraan gekomen.
Zonder enig probleem weten we de blinde tonnen te missen en sturen we de boot van verlichte bb ton naar verlichte sb ton (en vice versa), soms de geul iets diagonaal overstekend. Omdat we over de hele route op het wad welgeteld en precies 0 andere (vaar)weggebruikers tegenkomen, gaat dat helemaal fijn.
Alleen de aanloop bij Kornwerd is een beetje spannend. De aanloop is een beetje raar in het donker, een blinde ton die we gelukkig ook weten te vermijden, ligt min of meer midden voor de aanvaar-route en de verlichting van de Kornwerdse haveningang is weinig behulpzaam te noemen.
Ik herinner me de woorden van kapitein Bakker van de Eerste Nederlandsche Motorboot Vaarschool (oid) van wie ik ooit navigatieles kreeg, zeg maar de voorloper op wat nu vaarbewijs 1+2 en TKN is: “geen vaart, geen schade.”
Ik kreeg die lessen kado omdat ik iets voor hem op een cassettebandje had opgenomen. Het was in de tijd dat een cassettebandje een vrij nieuwe geluidsdrager, thans medium, was.
We kropen dus stapvoets langs ondieptes en de blinde vaarwegafbakening, het ding had echt beter een ander beroep kunnen kiezen, de stroom bedwingend tussen de havenhoofden door om een plekje aan de remming te vinden om onze oogjes dicht en snaveltjes toe te doen.
Het is dan flink na 04:00 uur en ik kijk terug op een lange, mooie dag varen.

De vermoeidheid maakt zich zo snel van mij meester als ik in mijn kooi lig, dat ik amper dankbaar voor deze dag en dit avontuur met alle ingrediënten heb kunnen zijn. Sorry, daarvoor.