Motortjalk van Oostende naar Limehouse Marina in Londen

Wat doe je als je met je schip naar Engeland wilt verhuizen? Dan schakel je Relaxed Sailing in. Verslag van een reis van Oostende via de Noordzee en de Thames naar Limehouse Marina in Londen. ‘De gehele oversteek naar Engeland op onze eigen boot, dat hadden we nooit durven dromen.’

Dinsdag 5 juli 2016 vertrekken we van ons kantoor in Almere naar Oostende, waar we de volgende dag van start gaan met het klaarmaken van motortjalk Anna Cornelia van dhr. E. van de V. en mevr. C van der V. voor de oversteek naar Londen.

Na een geslaagde nachtrust bespreken we de plannen en treffen we de laatste voorbereidingen, waaronder het plaatsen van de luiken voor de ramen, het vastzetten van de inventaris en het klaarmaken van het logboek. We onderwerpen het schip aan een laatste inspectie op smokkelwaar – niet dat we wantrouwend zijn, maar voorkomen is beter dan genezen – en zijn klaar voor vertrek.

Tijdens de laatste kop koffie in Oostende is de spanning zichtbaar op het gezicht van mevrouw. Begrijpelijke spanning, want het is natuurlijk niet niets om met een platbodem van 23 meter de oversteek te maken.

Na een heerlijke lunch, we wanen ons in een hotel, volgt de motorinspectie. Zelden zo’n schone en goed onderhouden motorruimte gezien. Het is 15.00 uur, we zijn klaar om Oostende achter ons te laten.

De sluis van Oostende

Eerst door de sluis. Meneer staat erop dat hij vaart. ‘De laatste sluis op het vasteland en ze vaart heel erg door, dus ik doe de sluis wel.’ Uiteraard helemaal prima. Tussen de pieren van Oostende deint de zee, korte puntige golfjes van 0,3 meter hoog. De motortjalk houdt zich prima. Mevrouw is wat gespannen, maar roept al snel ‘de rust kwam over mij en ik heb heerlijk kunnen genieten, van het begin tot het eind’.

’s Avonds meren we aan in de Koninklijke Jachthaven van Nieuwpoort en na een heerlijk diner en een goede nacht is het moment van de oversteek dan toch echt aangebroken.

Trossen los

De weersvoorspellingen zitten mee als we donderdag 7 juli om 07.30 uur opstaan. De wind is West-Zuid-West 2 tot 3 bft en de golfhoogte is maximaal 0,5 meter. Precies zoals we het wensen, omdat we daarmee gestamp en rollen van het schip voorkomen. Twee gespannen gezichten, maar wel van mensen die vol vertrouwen zijn in de goede afloop, als we een uur later de trossen losgooien en koers varen richting Ramsgate.

We zoeken contact met de Engelse kustwacht en krijgen toestemming om een in rechte lijn van Nieuwpoort naar Ramsgate te varen. Niet veel later hebben we ze voor de tweede keer aan de lijn: er is een zwemmer bezig het kanaal over te zwemmen. Met de boot is het al ver, laat staan zwemmend… ach, ieder zijn hobby.

Rond het middaguur constateren wij tevreden dat de ontspanning is verschenen op de gezichten van de booteigenaren. Totale berusting, en af en toe zelfs grapjes. Mooi om te zien. De reis verloopt voorspoedig.

Controle door de Border Force

Vlak voor Ramsgate krijgen we gezelschap van een patrouillevaartuig van de Border Force. Nadat ze zo’n vijftien minuten om ons heen draaien, ligt er ineens een Rib-boot met vier douaniers naast ons. Of ze even aan boord mogen? Natuurlijk mag dat. Er wordt uitvoerig gecontroleerd op de aanwezigheid van vluchtelingen en smokkelwaar. Een geweldig moment voor de beide eigenaren, die via WhatsApp foto’s delen met het thuisfront en vertellen dat ze er nu toch echt bijna zijn.

Meneer heeft een fles champagne meegenomen, zo blijkt, en die wordt ontkurkt als we om 19.00 uur de oversteek hebben volbracht. Wat ze vooraf niet hadden kunnen dromen, is door Relaxed Sailing gerealiseerd. Proost! Al zijn we wat betreft de afstand pas halverwege.

River Thames

Zaterdag 9 juli beginnen we aan de laatste etappe van onze bijzondere reis. We vertrekken om 8.20 uur, twee uur voor laag water. Over twee uur varen we op de Thames en vanaf daar is het dan nog zeker 10 uur naar Limehouse Marina in Londen.

Als we de Thames hebben bereikt, komt het saaiste stuk van de reis. Ja, het klinkt wat gek als je op de bekendste rivier van Engeland vaart, maar het enige dat we tegenkomen is industrie en water dat allemaal dezelfde kant op stroomt. Er komen zelfs geen andere boten voorbij.

Opnieuw bezoek van de waterpolitie

Totdat we opnieuw bezoek krijgen van de waterpolitie. Mannen met een iets minder humeur dan hun collega’s. ‘Good morning, we come aboard’, luidt hun eerste zin. Een vraag, waarin het antwoord al zit. Er wordt wederom gecontroleerd of er vluchtelingen aan boord zijn en we krijgen te horen dat we verder mogen varen, maar wel stapvoets.
Gelukkig breekt het ijs als ook het vaarbewijs, de certificaten en het logboek worden bekeken. Er volgt zelfs een soort van verontschuldiging voor het direct binnenvallen van het schip. Zijn erg alert, omdat er de laatste tijd namelijk veel vluchtelingen naar Engeland komen. Ze vinden het wel grappig dat we al eerder gecontroleerd zijn. ‘Better double checked than not seen’, en dat klopt feitelijk dan ook wel weer. Na ongeveer een uur gaan ze van boord en kunnen wij verder.

Limehouse Marina in Londen

Om 18.45 uur komen we aan bij Limehouse Marina. We varen door de sluis de haven in en toasten (opnieuw). Weer een echtpaar dat de oversteek heeft gemaakt en zich Engelandvaarders mag noemen. We ontzouten het schip, verwijderen de beschermplaten van de ramen en mogen om 23.00 uur een streep zetten onder deze reis.

Calais, Oostende, Antwerpen, Almere

Wat rest, is onze terugreis. Maar niet voordat we heerlijk hebben gegeten en geslapen. Gelukkig maar, want we bereiken Oostende niet zonder tegenslag. We missen de veerboot naar Calais, omdat een treinmedewerker niet op tijd bij de trein kan zijn. Ja, echt waar! Onze vertraging bedraagt 45 minuten en dus mogen we een uur wachten op de volgende oversteek.

Vanuit Calais met de taxi naar Zijp en daar in de strandtram langs de kust naar Oostende. Met de auto doe ik er vervolgens drie uur over om in Antwerpen te komen. Na een zonnige dag besluiten de vele strandgangers om 18.00 uur de weg op te gaan met hun wagens, en dat is precies het moment dat ik er ook rijd. Een grote file dus.

Uiteindelijk parkeer ik de auto om 23.15 uur voor de deur van mijn kantoor in Almere. Een gedenkwaardige terugreis, maar niet zo bijzonder als de trip naar Engeland. Ik heb erg genoten van mijn (mede)passagiers en een boeiende oversteek met een niet-alledaags schip. Dank daarvoor!